ازدیاد آدم ها آینده زمین را ترسناک کرده است ، گاهی عزراییل را در قامتی زیبا میبینم که قلم قرمزش به آینده زمین فکر میکند ، دیوانه با خود گفت و گو میکرد و دغدغه های خویش را با نخ وهم به هم وصله می کرد تا عبایی بر تن پریشانی کند .
از کوره راه میآمد ، با کفش های پاره و ژنده لباسی بر تن ، آمدنش در سکوت و همیشه در رفتنش بلوایی بود ، چوب نازکی در دست داشت مثل همیشه آن را در هوا می چرخاند و با خود حرف میزد ، و حرف هایش دل داشت .
راوی سراغ پیامبر را از دیوانه گرقت :
راوی : از پیامبر خبری داری
دیوانه : سال ها پیش از این پیامبر گفت که آمده ام بمانم ، تو شاهد ماندنش بودی ؟
راوی : خیر
دیوانه : ولی من شاهدش بودم ، او ماند ولی در سکوت ولی بی حرکت ، آنقدر ساکت که تو حتی بودنش را حس نمی کنی !
راوی : آفتاب سوزان مغز ترا آزرده و اینگونه بر زبانت بیهوده مینشیند
دیوانه از این سخن برآشفت ، چوب نازکش را بر زمین کشید و راه افتاد هرچه دورتر میشد صدای کشیده شدن چوب بر زمین بیشتر میشد بلند تر می شد بیشتر و بلند تر گویی کوه دماوند را بر پشت چوب نشانده تا جاییکه از رعد برق ترسناک تر و از طوفان مخرب تر شد وحشت واقعی ظرف چند دقیقه سایه انداخت همه بیرون آمده بودند ، رودخانه می غرید ، ابرهای تیره تر از شب پیچ و تاب خوران در هم فرو می رفتند ، روز بود اما سیاهی و ظلمت شب چهره ای وهم انگیز و هولناکی بوجود آورده بود،
جمعیت به دنبال دیوانه می دوید .
راوی از همه نزدیک به دیوانه فریاد می زد : بس است همه چیز را نابود میکنی هوار میکشید بس کن
دیوانه میخندید و دور تر میشد ، راوی از بس داد و فریاد کرد خسته و در مانده بر زمین افتاد و از حال رفت .
ساعت ها گذشت ، وقتی راوی چشم گشود صدای پرندگان و ترنم جویبار حکایت از آرامش داشت نیم خیز شد سر به هر سو چرخاند سکوت بود و آرامش به حرف های دیوانه فکر میکرد ، ماندن ، سکوت ، دیده شدن و سکه ی تماشا ! که میان پشت و رویش اینقدر میتواند فاصله باشد .
، ,راوی ,دیوانه ,تر ,زمین ,سکوت ,بر زمین ,راوی از ,را بر ,در سکوت ,را در
درباره این سایت